Glenkinchie 12
De oorspronkelijke naam van de distilleerderij was Milton Distillery en is tussen de jaren 1825 en 1833 opgericht door de gebroeders George en John Rate. De distillery ging in 1853 failliet en de zaak werd aan een lokale boer verkocht, die de distilleerderij veranderde in een zaagmolen en een koeienstal. In 1891 werd er door een groep investeerders uit Edinburgh een geheel nieuwe distilleerderij met moutvloer gebouwd. Deze vloeren worden sinds 1969 niet meer gebruikt. De distilleerderij trekt door zijn ligging tienduizenden bezoekers per jaar en zeker het museum met de oude gebruiksvoorwerpen is een bezoek waard. In het stillhouse van de distilleerderij van Glenkinchie staan twee stills: nl. een wash still en een spirit still. De wash still heeft een inhoud van 30.963 liter en is absoluut de grootste still van Schotland's whiskyindustrie. Het brouwwater komt niet meer zoals vroeger uit de Kinchie Burn, maar men haalt het nu uit een natuurlijk waterreservoir, Gifford geheten, in de nabijgelegen Lammermuir Hills. Het droge karakter van Glenkinchie zou aan het vrij harde water uit dit reservoir toegeschreven worden. Het water om te koelen haalt men nog wel uit de Kinchie Burn. Glenkinchie staat bekend als de droogste en meest rokerige van alle Lowland Malts.